Ljubica Adžović bila je romska glumica i prirodni talenat koju je režiser Emir Kusturica otkrio i angažovao u svojim filmovima kao što su “Dom za vešanje” i “Crna mačka, beli mačor”. Njen autentični talenat donio joj je priznanja, uključujući nagradu na Kanskom festivalu. Uprkos filmskom uspjehu, Ljubica se vratila svom prethodnom zanimanju gatanju karata na plaži u Sutomoru. Imala je devetero djece i veliki broj unučadi. Krajem života živjela je u Francuskoj i Švedskoj, a kasnije je zatražila politički azil u Francuskoj zbog straha od mafije. Njena smrt 2023. godine izazvala je brojne reakcije, uključujući izjave Emira Kusturice koji je istakao njen rijedak talenat i značaj u njegovom radu. Porodica je demantovala netačne tvrdnje o njenoj umiješanosti u trgovinu djecom. Ljubica je ostavila dubok trag u filmskoj umjetnosti i inspirisala svoju porodicu, uključujući unuka Safeta Adžovića, koji se bavi glumom i snimanjem u njemačkom govornom području.
Političke perspektive:
Lijevo: Lijevo orijentisani izvori naglašavaju romsku pripadnost Ljubice Adžović i njen status prirodnog talenta kojeg je otkrio Emir Kusturica, ističući važnost kulturne zastupljenosti i autentičnih glasova u kinematografiji. Fokusiraju se na njen umjetnički doprinos i društveni kontekst njenog života, uključujući povratak tradicionalnom gatanju i izazove s kojima se Romi suočavaju.
Centar: Centristički izvori pružaju uravnotežen pregled života i karijere Ljubice Adžović, fokusirajući se na njeno otkriće od strane Kusturice, filmske uspjehe i lični život. Izvještavaju o njenim nagradama i odluci da se vrati gatanju bez previše političkog ili kulturnog konteksta, predstavljajući činjenice i biografske detalje.
Desno: Desno orijentisani izvori ističu ličnu priču Ljubice Adžović, uključujući njen porodični život i kasnije godine, ponekad fokusirajući se na kontroverze poput lažnih optužbi za trgovinu djecom i zahtjev za azil. Mogu naglašavati zakon i red i važnost istine u medijskom izvještavanju.
