Pismo pape Ivana VIII upućeno knezu Branimiru krajem 9. veka predstavlja značajan istorijski dokument koji potvrđuje postojanje i nezavisnost srednjovekovne hrvatske države. Papa u pismu naziva Branimira svojim ljubljenim sinom i čestita mu na vladavini, čime potvrđuje Branimirovu jurisdikciju nad ilirskim teritorijama i nezavisnost Hrvatske od tadašnjih velikih sila, Franačke i Bizantskog carstva. Ovo pismo je otkriveno u 19. veku, u periodu jačanja hrvatskog nacionalizma, i korišćeno je kao dokaz starosti i suvereniteta hrvatske države, naročito u kontekstu otpora mađarizaciji. Izvori iz tog vremena su retki, ali pismo pape je jedan od ključnih dokaza o organizovanoj državnosti Hrvata u ranom srednjem veku.
Političke perspektive:
Levo: Levi mediji ističu značaj pisma kao simbola ranog hrvatskog državnog identiteta i ulogu Katoličke crkve u oblikovanju srednjovekovne politike Evrope, naglašavajući važnost priznavanja različitih istorijskih narativa na Balkanu.
Centar: Centristički izvori predstavljaju pismo kao važan istorijski dokument koji potvrđuje postojanje srednjovekovne hrvatske države pod knezom Branimirem, fokusirajući se na diplomatske odnose između Pape i ranih hrvatskih vladara bez jakog nacionalističkog tona.
Desno: Desničarski izvori naglašavaju pismo kao dokaz hrvatskog suvereniteta i nezavisnosti od stranih sila, koristeći ga za podršku narativima nacionalnog ponosa i istorijske kontinuiteta, posebno u kontekstu otpora mađarizaciji u 19. veku.
