U Italiji je održan dvodnevni referendum sa pet pitanja koja se tiču reforme radnih odnosa i uslova za dobijanje italijanskog državljanstva. Četiri pitanja odnose se na poboljšanje prava radnika, uključujući zaštitu od otpuštanja i ugovore na određeno vreme, dok se jedno pitanje tiče ubrzanja procesa naturalizacije za imigrante izvan EU. Referendum je pokrenut od strane sindikata i opozicionih levih i centrističkih partija, dok desničarska vlada premijerke Đorđe Meloni poziva na bojkot glasanja. Rezultati referenduma su obavezujući samo ako izlaznost prelazi 50%. Ova tema izaziva političke podele u Italiji, sa levicom koja naglašava zaštitu radničkih prava i integraciju imigranata, centristima koji ističu potrebu za reformama, i desnicom koja se protivi promenama u državljanstvu i liberalizaciji tržišta rada.
Političke perspektive:
Levo: Levičarski mediji i partije ističu referendum kao neophodan korak za zaštitu prava radnika i poboljšanje uslova rada, uključujući jaču zaštitu od nepravednih otkaza i bolje uslove ugovora. Takođe podržavaju olakšavanje sticanja državljanstva radi integracije imigranata, smatrajući to pitanjem socijalne pravde i odgovorom na demografske izazove.
Centar: Centristički izvori vide referendum kao pragmatičan pristup reformi tržišta rada i zakona o državljanstvu. Naglašavaju potrebu za uravnoteženim reformama koje poboljšavaju zaštitu radnika, a istovremeno održavaju ekonomsku konkurentnost. Takođe ističu važnost izlaznosti birača za validnost referenduma i demokratski proces.
Desno: Desničarski izvori i vlada pod vođstvom Đorđe Meloni protive se referendumu, naročito reformi državljanstva, tvrdeći da su postojeći zakoni dovoljni i da olakšavanje državljanstva može ugroziti nacionalni identitet i bezbednost. Pozivaju pristalice na bojkot glasanja kako bi referendum bio nevažeći zbog niske izlaznosti. Desnica se takođe protivi liberalizaciji radnih zakona zbog straha od negativnih posledica po privredu.
