Šrinkflacija je ekonomski fenomen gde se smanjuje veličina ili količina proizvoda dok cena ostaje ista ili čak raste. Ovaj fenomen je prvi put primećen tokom ekonomske krize 2008. godine, kada su proizvođači, suočeni sa rastom troškova proizvodnje, smanjivali količinu proizvoda u pakovanjima kako ne bi povećali cenu. Najčešći primeri su smanjenje gramaže čokolade, keksa i drugih proizvoda, dok ambalaža ostaje slična. Šrinkflacija se može odnositi i na usluge, gde se smanjuje obim usluga u paketu, a cena ostaje ista. U nekim zemljama poput Francuske, Južne Koreje i Italije uvedene su mere za veću transparentnost i obaveštavanje potrošača o smanjenju količine proizvoda. U Hrvatskoj problem još nije adekvatno regulisan, ali je sve prisutniji. Potrošači treba da budu oprezni i informisani o ovom skrivenom obliku poskupljenja.
Političke perspektive:
Levo: Levo orijentisani izvori ističu negativan uticaj šrinkflacije na potrošače, prikazujući je kao obmanjujuću praksu korporacija koje povećavaju profit na štetu kupaca. Često pozivaju na jaču državnu regulaciju i zaštitu potrošača kako bi se borili protiv ovog skrivenog inflatornog efekta i obezbedila transparentnost.
Centar: Centristički izvori pružaju uravnotežen pogled, objašnjavajući šrinkflaciju kao odgovor proizvođača na rast troškova bez direktnog povećanja cena. Fokusiraju se na informisanje potrošača o fenomenu i navode regulatorne mere koje su preduzele različite zemlje radi veće transparentnosti i zaštite prava potrošača.
Desno: Desno orijentisani izvori mogu naglasiti tržišnu prirodu šrinkflacije, posmatrajući je kao prirodan poslovni odgovor na ekonomske pritiske poput povećanih troškova proizvodnje. Mogu istaknuti važnost izbora i odgovornosti potrošača, sugerišući da potrošači treba da budu oprezni i informisani, a ne da se oslanjaju previše na državnu intervenciju.
