Bitka kod Tuluzе, vođena 9. juna 721. godine, predstavlja ključni događaj u ranosrednjovekovnoj istoriji Evrope, označavajući prvu veliku pobedu hrišćanskih snaga nad muslimanskim osvajačima u zapadnom delu kontinenta. Bitka je odigrana između franačkih snaga pod vođstvom vojvode Oda Akvitanije i muslimanske vojske Omajadskog kalifata, predvođene guvernerom Alsamhom ibn Malikom al-Khawlanijem. Ova pobeda zaustavila je dalji prodor muslimanskih snaga Al Andalusa prema severu, čime je očuvana hrišćanska dominacija u regionu Akvitanije. Iako su detalji bitke oskudni, poznato je da je Odo iskoristio taktičku veštinu i prednost terena da iznenadnim protunapadom nanese težak poraz muslimanskim snagama, uključujući smrt njihovog zapovednika. Bitka kod Tuluzе imala je dalekosežne posledice, jačajući položaj Akvitanije i postavljajući temelje za kasnije hrišćanske pobede, poput bitke kod Poatjea. Ovaj događaj ostaje simbol otpora i važan prekretnica u usporavanju muslimanske ekspanzije u zapadnoj Evropi.
Političke perspektive:
Levo: Levo orijentisani izvori ističu istorijski značaj Bitke kod Tuluzе kao trenutka otpora protiv invazije i odbrane lokalnog stanovništva. Naglašavaju kulturnu i versku raznolikost tog perioda i upozoravaju na opasnost da se sukob posmatra isključivo kao verski rat, već se fokusiraju na širi društveno-politički kontekst i posledice za regionalnu autonomiju.
Centar: Centristički izvori predstavljaju Bitku kod Tuluzе kao značajan vojni i istorijski događaj koji je zaustavio muslimansku ekspanziju u Zapadnoj Evropi. Fokusiraju se na strateške i taktičke aspekte bitke, vođstvo vojvode Oda i njenu ulogu u oblikovanju srednjovekovne evropske istorije. Narativ je činjeničan i uravnotežen, bez ideoloških predrasuda.
Desno: Desno orijentisani narativi često ističu Bitku kod Tuluzе kao ključni trenutak u odbrani hrišćanske Evrope od muslimanskih osvajača. Naglašavaju verski i civilizacijski sukob, prikazujući pobedu kao trijumf hrišćanskih vrednosti i važan korak u očuvanju evropskog identiteta. Bitka se prikazuje kao herojska odbrana od strane stranog agresora, sa fokusom na nasleđe hrišćanskog vojnog vođstva.
