Ljubica Adžović bila je romska glumica i naturščik koju je režiser Emir Kusturica otkrio i angažovao u svojim filmovima kao što su “Dom za vešanje” i “Crna mačka, beli mačor”. Njena autentičnost i talenat doneli su joj priznanja, uključujući nagradu na Kanskom festivalu. Uprkos filmskom uspehu, Ljubica se vratila svom prethodnom zanimanju gatanju karata na plaži u Sutomoru. Imala je devetoro dece i veliki broj unučadi. Pred kraj života živela je u Francuskoj i Švedskoj, a kasnije je zatražila politički azil u Francuskoj zbog straha od mafije. Njena smrt 2023. godine izazvala je brojne reakcije, uključujući i izjave Emira Kusturice koji je istakao njen retki talenat i značaj u njegovom radu. Porodica je demantovala netačne tvrdnje o njenoj umešanosti u trgovinu decom. Ljubica je ostavila dubok trag u filmskoj umetnosti i inspirisala svoju porodicu, uključujući unuka Safeta Adžovića, koji se bavi glumom i snimanjem u nemačko govornom području.
Političke perspektive:
Levo: Levo orijentisani izvori ističu romsku pripadnost Ljubice Adžović i njen status prirodnog talenta otkrivenog od strane Emira Kusturice, naglašavajući značaj kulturne zastupljenosti i autentičnih glasova u kinematografiji. Fokusiraju se na njen umetnički doprinos i društveni kontekst njenog života, uključujući povratak tradicionalnom gatanju i izazove sa kojima se Romi suočavaju.
Centar: Centristički izvori pružaju uravnotežen pregled života i karijere Ljubice Adžović, fokusirajući se na njeno otkriće od strane Kusturice, filmske uspehe i lični život. Izveštavaju o njenim nagradama i odluci da se vrati gatanju bez previše političkog ili kulturnog konteksta, predstavljajući činjenice i biografske detalje.
Desno: Desno orijentisani izvori ističu ličnu priču Ljubice Adžović, uključujući njen porodični život i kasnije godine, ponekad fokusirajući se na kontroverze poput lažnih optužbi za trgovinu decom i zahtev za azil. Mogu naglašavati zakon i red i važnost istine u medijskom izveštavanju.
