Bombardovanje Varvarinskog mosta 30. maja odnelo je 10 života i teško povredilo 17 ljudi. Marina Lukić, jedna od retkih preživelih, podelila je svoju emotivnu ispovest o tom tragičnom događaju. Sećanja na taj dan su i dalje živa, a Marina, sada psihijatar psihoterapeut, govori o gubitku, strahu i ožiljcima koji nikada ne blede. Njena priča ističe užas bombardovanja, ličnu borbu za život i dugotrajan proces oporavka, kao i njenu posvećenost pomaganju drugima koji nose traume. Ovaj događaj se često pominje u kontekstu NATO bombardovanja Srbije, sa fokusom na civilne žrtve i posledice rata.
Političke perspektive:
Levo: Levo orijentisani mediji ističu ljudsku cenu NATO bombardovanja, fokusirajući se na civilne žrtve i dugotrajne traume preživelih poput Marine Lukić. Naglašavaju tragediju i dovode u pitanje vojnu opravdanost gađanja civilne infrastrukture, prikazujući događaj kao ratni zločin i simbol patnje izazvane zapadnom vojnom intervencijom.
Centar: Centristički izvori izveštavaju o događaju faktualno, fokusirajući se na detalje bombardovanja, broj žrtava i svedočenja preživelih. Priču Marine Lukić predstavljaju kao ljudsku priču o otpornosti i oporavku, bez prevelikog politizovanja događaja. Izveštavanje balansira vojni kontekst i humanitarni uticaj.
Desno: Desno orijentisani mediji često prikazuju bombardovanje kao neopravdani napad na srpske civile, ističući nacionalno stradanje i brutalnost NATO snaga. Koriste Marininu ispovest da naglase narativ srpskih patnji i otpornosti, ponekad povezujući događaj sa širim temama zapadne agresije i odbrane nacionalnog suvereniteta.