Giovanni Bokačo bio je značajan književnik i humanista 14. veka, poznat po svom delu Dekameron koje pruža uvid u život tokom Crne smrti u Evropi. On je odlučio pisati na toskanskom dijalektu, što je kasnije postalo osnova standardnog italijanskog jezika. Njegov rad je imao veliki uticaj na razvoj umetnosti i književnosti u Evropi, a danas se smatra jednim od tri velika italijanska književnika pored Dantea i Petrarke.
Političke perspektive:
Levo: Levi izvori ističu Bokačov doprinos humanizmu i književnosti kao odraz društvenih prilika tokom Crne smrti, naglašavajući njegov progresivan izbor pisanja na narodnom toskanskom dijalektu, što je demokratizovalo književnost i kulturu.
Centar: Centristički izvori fokusiraju se na istorijski i kulturni značaj Bokača, ističući njegov uticaj na italijanski jezik i književnost, kao i njegovu ulogu u oblikovanju evropskog humanizma bez jakog ideološkog okvira.
Desno: Desni izvori naglašavaju Bokačev doprinos italijanskom nacionalnom identitetu kroz standardizaciju toskanskog dijalekta, predstavljajući njegovo delo kao temelj italijanskog kulturnog nasleđa i ponosa.
