Glavna tema članka odnosi se na poreske obaveze fizičkih lica u Srbiji koja prodaju nekretnine koje su sami izgradili, a nemaju kompletnu dokumentaciju o troškovima izgradnje. Zakon o porezu na dohodak građana definiše kapitalni dobitak kao razliku između prodajne i nabavne cene, pri čemu se nabavna cena u slučaju samogradnje definiše kao troškovi izgradnje. Ukoliko ti troškovi nisu dokazivi, poreska osnovica može biti utvrđena na osnovu administrativne procene vrednosti. Poreska uprava mora razmatrati sve dokaze u korist poreskog obveznika, uključujući iskaze svedoka i nalaze veštaka. Ovakve situacije nisu retke u Srbiji, gde mnoge nekretnine nisu izgrađene sa kompletnom dokumentacijom, a elektronsko evidentiranje transakcija pojačava fiskalnu disciplinu.
Političke perspektive:
Levo: Levi izvori naglašavaju izazove sa kojima se suočavaju obični građani u dokazivanju ulaganja u samogradnju zbog nedostatka formalne dokumentacije, ističući rizik od nepravednog oporezivanja na osnovu administrativnih procena. Naglašavaju potrebu da poreske vlasti uzimaju u obzir sve oblike dokaza i štite prava poreskih obveznika.
Centar: Centristički izvori predstavljaju uravnotežen pogled objašnjavajući pravni okvir poreza na kapitalnu dobit kod samogradnje, važnost pravilne dokumentacije i procedure koje poreski obveznici mogu slediti da dokažu svoje troškove. Ističu ulogu poreske uprave u fer proceni poreskih obaveza.
Desno: Desničarski izvori fokusiraju se na važnost fiskalne discipline i sprovođenja poreskih zakona radi sprečavanja poreske evazije. Naglašavaju neophodnost elektronskog evidentiranja transakcija i strogo poštovanje poreskih propisa radi obezbeđenja pravičnosti i sprečavanja gubitka javnih prihoda.
